هزار حرف نگفته

چرا همیشه هشتمون گروی نُه مونه!!!

امروزه اکثر مردم نسبت به تأمین رزق در توهّم شدیدی به‌ سر می‌برند و از مضطرب ترین لحظات زندگی شان، تامین مخارج زندگی است. همه در تکاپوی روزمره تلاش دارند که این نیاز خود را برطرف کنند و می  گویند این روزها پول درآوردن خیلی سخت شده و کاری هم نمی توان کرد،مشکلات اقتصادی را هم نمی توان حل کرد ، تورم بیداد می کند و....

خلاصه  وقت می گذارند و غر می زنند به این فلک وروزگار و همه و آخر الامر، چیزی جز ناراحتی و گرفتگینصیبشان نمی شود.

رزق و روزی، آن است که عایدی انسان هرچه باشد به کار و زندگی روزمره ی بیاید. گاهی اوقات درآمد زیاد و امکانات وسیع فراهم است ولی آنطور که حقش هست استفاده نمی شود. مثلاً شخصی با وسیله نقلیه ای  که نصیبش شده  به نحو احسن در رسیدگی به امورات  خود ،کار و خانواده اش بهره می برد و گاهی هم می شود که همین شرایط برای دیگری فراهم است ولی  بهره ی چندانی از آن نمی برد و شاید یک مسافرت ساده هم با آن وسیله  نرود.

پس روزی این نیست که هر چه بیشتر درآوریم، بیشتر آسایش  داریم. در واقع کسی بهره بیشتری از روزی دارد که از آنچه خدا به او داده بیشتر استفاده می کند و امورات زندگی اش را به ثمر می رساند و مطمئنا این رزق، رزقی است که خیر و صلاح در آن هست و حتما هم از راه حلال نصیبش شده که می تواند بهره اش را ببرد.  همین استفاده ی بهینه و خیرمندانه را، برکت مال می گویند. برکت امری است مهم تر از درآمد ، ضمن اینکه درآمد ممکن است موقتی باشد اما برکت پایدار است.

متاسفانه شرایط جامعه به سمتی رفته که این ارزش و واقعیت الهی کمتر به چشم می آید و مردم به واسطه ی علم کم و همینطور عجول بودن و هوس زیاده خواهی، دست به کارهایی می زنند و انتظاراتی در ذهن خود می پرورانند که از اصل قضیه به دور می مانند. در همین توهمات است که برای بدست آوردن روزی خود، حلال و حرام را قاطی می کند و در نظرش این است که تنها تلاش و فعالیت شخصی، باعث به دست آوردن مایحتاج می شود، لذا هر کاری را که به ذهن می رسد انجام می دهد تا از قافله عقب نیافتد و این یعنی به ترکستان رفتن  فکر و باور جامعه.

چند چیز است که  باعث از بین رفتن برکت روزی می شود:

- عدم اطلاع و رعایت دستورات خدا در زمینه  تجارت شرعی، اولین قدم از بین رفتن برکت مال است. وقتی شخصی برای کسب وکار در جامعه از احکام قانونی و شرعی کار خود بی خبر باشد و به فعالیت بپردازد مطمئنا در معامله و خرید وفروش خود دچار اشتباه می شود و همین امر سرآغاز  کاسبیِ شبهه ناک و حرام است و این هم از واضحات است که در چنین مالی سود و برکت نیست.

 - عدم رعایت دستورات اخلاقی  در زمینه ی ارتباطات اجتماعی و کاری قدم بعدی است. یعنی شخصی که به کسب و کار مشغول است و یا در نهادی خدمت می کند با زیر پاگذاشتن آداب اجتماعی و مردم داری از روزی مقدر خود کم می کند. اگر خدای ناکرده کاسبی که در مغازه ی خود به کسب مشغول است در برخوردش با مشتریان رعایت تقوا را نکند یا برای فروختن جنسش اخلاق را زیر پا گذارد (تعریف بیش از حد از جنس،دروغگویی،بد اخلاقی ،مراقبت نکردن در رفتار با نامحرمان ویا استفاده از موسیقی در حین کار و جذب مشتری و غیره ). همینطور کسی که در جایی به مردم خدمت می کند، در پستش گاهی اوقات به وظایف خود بی توجه شود و در برخورد با مراجعین، آن موارد دینی و انسانی تکریم ارباب رجوع را رعایت نکند ، نتیجه اش کم کاری و اطاله ی وقت مردم است و نهایت امر دچار کاستی برکت روزی اش  می شود.

- از موارد دیگر کم شدن روزی افراد ، نپرداختن مواجب شرعی و قانونی خود  یعنی خمس و زکات و غیره است که در واقع حقوق افراد بی بضاعت می باشد و همین مسئله باعث بیشتر شدن گرفتاری و فقر در جامعه می شود. مسئله ی مالیات هم نوع دیگری از این مقوله  است که متاسفانه شدیداً مورد سهل انگاری مردم قرار گرفته. مالیات بر درآمد حق حکومت است که  باعث برقراری شرایط کسب  و کار افراد جامعه شده و همین درآمد ، صرف اموارت کشور و خدمت به مردم  می شود.به همین خاطر علما فتوا داده اند که : «آنهایی که از پرداخت حق حکومت و مردم فرار می کنند یعنی اینکه در حکومت اسلامی تخلف از قانون انجام داده و  شبهه و حرام را وارد مال شان کرده اند.» که  صد البته هیچ توجیهی هم جوابگوی این فعل حرام شان نیست.  

بنابراین، با توجه به نکات فوق معلوم می‌شود که اگر رزق و روزی ما کم است و هشتمون گروی نه است ،لابد مشکلی برای اخذ رحمت و نعمت بیکران الهی داریم. باورها و کارهایی داریم که خوب نیست، سوء و فحشاء (زشت کاری) است و این امور مانع گشایش و افزایش رزق  (معنوی و مادی) ماست که  بالتبع باعث بروز مشکلات در زندگی می‌گردد و بدترین گناه هم همان فراموش کردن خدا و ترک ذکر خداست.