برگزاری کنسرت آموزشی مختلط در شهرضا

در حالی که این روزها سخن مسئولان بلند پایه ، دلسوزان نظام و مراجع معظم تقلید، حول محور «گسترش فرهنگ حجاب و عفاف »بوده و با ابلاغ شورای عالی انقلاب فرهنگی، طرح تفکیک جنسیتی در مراکز آموزش عالی دنبال می شود، در اقدامی عجیب، یکی از آموزشگاهها اقدام به برگزاری کنسرتی مختلط متشکل از دختران و پسران نوجوان و جوان نموده است که نه تنها با فرهنگ مذهبی واعتقادی شهرضا تجانسی ندارد، بلکه با توصیه های مراجع معظم تقلید در تناقض است.

در این راستا حضرت آیت الله العظمی خامنه ای (مدظله العالی) در پاسخ به استفتائی در خصوص آموزش و ترویج موسیقی چنین فتوا می دهند:  «به‌طور کلی ترویج موسیقی و تدریس آن و تشکیل کلاس‌های موسیقی، هر چند موسیقی حلال باشد، با اهداف عالیه نظام مقدس جمهوری اسلامی سازگار نیست و بهتر است جوانان عزیز وقت با ارزش خود را صرف یادگیری علوم و فنون لازم و مفید نموده و اوقات فراغت خود را با ورزش و تفریحات سالم پر نمایند».

در رابطه با این اقدام آموزشگاه موسیقی و شاید اداره ارشاد شهر چند نکته قابل تأمل است؛ شهرضا از دیرباز به عنوان شهری مذهبی و فرهنگی شناخته شده و ذائقه فرهنگی مردم شهرضا بیشتر با فرهنگ دینی و رعایت حدود شرعی عجین بوده و زنان و مردان مان همواره عفیف ترین و مقیدترین و متدین ترین مردم در استان اصفهان
بوده اند .

مردم شهر با انجام کار فرهنگی،هنری و شاد بودن نوجوانان و جوانان مخالفتی ندارند؛اما با برگزاری چنین برنامه ای،سئوالاتی در ذهن مردم شهید پرور و متدین متبادر می شود:

آیا اختلاط دختر و پسر جوان و کودکان نورس برای  آموزش موسیقی و کنسرت در تالار شهر، آنهم تالار اداره ارشاد اسلامی یک کار فرهنگی است؟!

آیا به کارگیری دختران بالغ با حجابی زننده و مختلط با پسران و چینشی نا همگون که برای تماشاگران(فرض بر اینکه خانواده های خود هنرجویان) اجرای کنسرت داشته باشند عبور از مرزهای دینی و اخلاقی نیست؟

 به برگزاری چنین کنسرت هایی باید افتخار کنیم؟! نقش مسوولین فرهنگی شهر در این زمینه چیست؟!

  وقتی در شهری زندگی می کنیم که آوازه ی آن به خاطر حکما ،علما و شهیدانش به جهانی رسیده و چندی پیش هم در همین سالن همایش حکیم فرزانه برگزار می شود، «ترویج و آموزش موسیقی»، آنهم به سبک مختلط  چگونه  سازگاری پیدا می کند؟ وظیفه کارگزارن فرهنگی شهر در این میان چیست؟!

آیا برگزاری چنین کنسرتی توسط این دوستان ولو به صورت آموزشی و آنهم مختلط و عدم نظارت دقیق و لحظه ای مسئولین ارشاد در محل برگزاری کنسرت، قابل چشم پوشی هست ؟!

اختلاط دختر و پسر در سنین پایین وحجاب نامناسب، با تربیت و روح اسلامی شهر سنخیتی ندارد.(چه برسد به اینکه اینها جوان و بالغ هم بودند).

البته از مسئولین فرهنگی دولت توقع چندانی نمی توان داشت! آنها در برخی اظهاراتشان روی لندن نشینها را هم سفید کرده اند! اما از مسئولین فرهنگی شناخته شده ی شهرمان انتظار می رود تعهد بیشتری به خرج دهند و حرمت نام شهر و نام شهیدان شهر را حفظ کنند و در این مجوزهای خود حساسیت داشته باشند. باید بعد از دادن هر مجوزی نظارت هم در کار باشد تا مبادا مایه دلخوری افراد متدین و ارزش مدار شود و انسانیت و معصومیت کودکان و جوانان به اضمحلال کشیده شود.

چشمانت را ببند ای شهید !

بحث اینکه زن در جامعه حضور داشته باشد یا نه، نیست  ! این مسئله مدتهاست که حل شده و همه می دانیم که اسلام هیچ منعی برای حضور و اهمیت حضور زن در جامعه ندارد بلکه اسلام حدود حضور زن را مشخص کرده است. بحث پوشش و نوعپوششش هم نیست چه اینکه در زمانه ی ما ، هم با چادر می شود بی حجاب بود وهم بی چادر می توان با حجاب بود...

 مسئله، مسئله ی حضور بی حد و مرز ، شهوت انگیز ، تحریک کننده و گناه آلود زنان و دختران , و گاهی مردان است که آرامش مردان و زنان جامعه را برهم زده است.

جدا از دختران مانتویی رنگارنگ (یا جدیداً به طور معناداری ساپورت پوش..)، چادری‌های مدرن هم زیاد شدند. چادری‌ها دو دسته‌‌ شدند،گروهی که از پوشش شان راضی‌اند و گروهی که این پوشش برایشان یک اجبار است و از سر ناچاری می پوشند ولی چادری می پوشند که هیچ پوششی ندارد و هزار کشش ایجاد می کند.حالِ  بد حجاب ها و بی‌حجاب‌ها هم که بماند، آن‌ها از این شاکی هستند که چرا پوشش در ایران امری اختیاری نمی‌شود،آنکه می‌خواهد پوشش اسلامی داشته باشد و آنکه می‌خواهد نداشته باشد، مثل جوامعی مانند ترکیه، سوریه، لبنان و ....

در این اوضاع و احوال ما هر روز مشاهده می‌کنیم که برخی دختران شهرمان پر رنگ و لعاب‌تر از همیشه در کوچه، خیابان، دانشگاه و یا محل کار ظاهر می‌شوند و.شاید فکر کنیم که آنها از غربی ها الگو برداری می کنند ولی  حتی در غرب هم این نوع حضور رنگارنگ وجلوه گری درکف جامعه و خیابان دیده نمی شود.!  خلاقیت دختران ایرانی به حدی رسیده که ظاهراً برای پوشیدن لباسهای هنجار شکن و ظاهر شدن درکوچه و بازار کورس گذاشتند. زنان از پوشیدن لباس های تنگ و تحریک کننده و مدل موهای هرگونه ای و آرایشهای شهوت آلود یا داشتن انواع عریانی ها که هر روز هم یک عضو جدیدی عریان می شود و عرضه می کنند، هیچ ابایی ندارند.

نگاههای حرام، معنی دار و .... در جامعه جولان می دهد و امنیت دینی و روحی در جامعه متزلزل شده است،  حیا و دین هم از کف جامعه رخت بر بسته.

پس در چنین شرایطی برای رفتن به خیابان وخرید مایحتاج خود  باید موقع  آغاز یا پایان کاسبی بازاریان برویم، در غیر اینصورت با وضع موجود که گویی خیابان با اتاق خلوت شوهر اشتباه گرفته شده ، چیزی جز گناه و اختلاط و از دست رفتن ایمان عایدی ندارد. و خوشا به حال مردانی که رزق و روزی آنها از این محیط بدور است.

تفریح گاه ها و طبیعت و مناظر طبیعی که بماند،  این آیات الهی که انسان برای آرامش روان و ستایش حق تعالی باید ازشان استفاده کند ، دچار حضور زشت و زننده و راحت دین گریزان شده و باید افسوس خورد که  چه ها نمی کنند.!

حالا اینها تقصیر کیست؟! ..... مردم ؟.......مودیان فرهنگی ومذهبی ؟.......یا مسئولین که همه چیز را در قوانین خلاصه می‌کنند؟

بله، در اینکه غیرت دینی مردم کم شده و هر روز هم بیشتر می‌پذیرند که جامعه تغییر کرده است ، حرفی نیست و این خود یک مسئله است!

ولی روی سخن من در این مقال بیشتر با مسئولین امر است.

اینطور که از شواهد برمی َآید مسئله ی حجاب و عفاف از برنامه های وزارت ارشاد کنار گذاشته شده و جای آن را گرفتن آرامش مومنین و دینداران و احیای آرامش بی دینان پرکرده است.

   اگر دختر بدحجاب ایرانی در مسابقات ورزشی جام را تصاحب می کند چندین بار تصویر و قلم و مصاحبه ی او پخش می شود، ولی کسی چون خانم سمیه حیدری جودوکار ملی که در آسیا مقام می گیرد و برای روی سکو رفتن چادر خود را شرط می کند در هیچ رسانه ای بیش از یک بار دیده نمی شود...چرا؟!

یا صدا و سیما می آید و در روز انتخابات با نشان دادن تصاویر زنان بدحجاب ،به اینکه اینها هم مشغول رای دادن هستند افتخار می کند و برجسته سازی می نماید، مع الوصف به نظر می رسد آیا بعد از این می شود مسئله ی حجاب را اصلاح کرد.؟

در تریبون های فرهنگی وسیاسی شهر هم در خصوص حجاب فقط تذکری ساده بیان می شود و تمام. اینکه این مسئله در جریانِ شور و مشورت و اصلاح قرار می گیرد یا نه ، با خداست.

نقد به مسئولانی است که امور  فرهنگی را مدیریت می کنند  و در گیرودار کاغذ بازی و صورتجلسه نویسی هستند!! صرف برگزاری همایش و تجلیل و تقدیر و گزارش نویسی برای مراجع بالاتر ، بر هیچ سازمانی فعالیت فرهنگی به حساب نمی آید و دردی را دوا نمی کند ، اینها باید بیاید در میدان ، همه ی این اهداف همایش ها و تصمیمات  باید کاربردی شود ، باید به گونه ای شود که لازم الاجرا باشد و هیچ حقی نتواند آن را نقض کند. گفته می شود برخورد قهری را نشاید... ولی سوال اینجاست آیا برخورد ارزشی هم نشود ، یا حتی به فکر اینکه برنامه ریزی انجام شود و اصلاح صورت گیرد و طبق زمانه مان عمل نمود، نباید باشیم. کارشناسان حقوق بگیر و حقوق نگیر ما کجایند...؟!  چرا در برنامه های اخیر فرهنگیِ شهر، حجاب دغدغه نیست؟

  از واعظین و سخنرانان شهر هم انتظار به حقی می رود که در این زمینه موثرتر وارد عمل شوند و کسانی که جمع های هیثتی و فرهنگی را اداره می کنند باید شایسته تر از قبل و مدام و مستمر به مسئله ی دینی و ارزشی حجاب و عفاف بپردازند، از این تجمعهای مردم استفاده کنند و دغدغه داشته باشند که انشاء اله جامعه سالم و ایمانی داشته باشیم.  به هر حال هر چه باشد اینجا شهر شهید همت است ، شهر علما و فرهیختگان نابغه اعصار است و تا دیرتر نشده باید فعالیت کرد.

ما وظیفه داریم و باید جواب شهدا وخانواده های شهدا را بدهیم..... امیدوارم.