السلام علیک یا صاحب العصر و الزمان

عجل الله تعالی فرجه الشریف

با فرزند کمتر زندگی بهتر نشد!(1)

با پایان یافتن جنگ ایران و عراق و انجام سرشماری ، مشخص شد که روند افزایش جمعیت کشور در کوتاه مدت، به انفجار جمعیت خواهد انجامید. به دنبال هشدار کارشناسان، سیاست کنترل موالید مورد توجه قرار گرفت و دولت وقت در سال 1368، برنامه‌ای را با عنوان «تنظیم خانواده» ابلاغ نمود که بر اساس آن وزارتخانه‌های بهداشت، فرهنگ و آموزش عالی، آموزش و پرورش و نیز صدا و سیما مسئولیت اجرای برنامه‌های آموزشی و تبلیغاتی مختلفی را به منظور فرهنگ سازی برای کنترل جمعیت بر عهده گرفتند .

با اجرای سیاست تنظیم خانواده و ترویج شعار«فرزند کمتر، زندگی بهتر»، نرخ رشد جمعیت ایران به طور قابل ملاحظه‌ای کاهش یافت. و این روند در سرشماری 1375 کاملاً آشکار شد. همچنین در آغاز دهه هشتاد و نتایج عمومی سرشماری 1385، مشخص شد که روند کاهش جمعیت حتی از پیش بینی‌ها هم بیشتر بود به گونه‌ای که رشد جمعیت ایران طی یک دوره پنج ساله به 4 درصد کاهش یافت.

هرچند در ابتدا، هدف از طرح «فرزند کمتر، زندگی بهتر»ایجاد یک سیاست برای کنترل جمعیت بیان شد اما در سال‌های بعد، این شعار در خانواده‌های ایرانی نهادینه شد و تک فرزندی محبوبیت یافت. در حالی که بُعد خانوار (تعداد نفرات یک خانواده) در سالهای 1375 و 1385 به ترتیب 4.4 و 4 نفر محاسبه شده بود، این عدد در سال 1390 به 3.6 نفر کاهش یافت.

یک سوال مهم!

 چرا همزمان با تلاش غرب برای افزایش جمعیتِ خود، ایران با کمک‌های بین‌المللی، سیاست‌های کنترل جمعیتی را آغاز می‌کند و از طرفی مورد تشویق قرار‌می‌گیرد؟ چرا کسانی که نخ بخیه برای مداوای رزمندگان دفاع مقدس در اختیار ما قرار نمی‌دانند و اسلحه به ما نمی‌فروختند، درست پس از جنگ انواع وسایل جلوگیری از فرزندآوری را با بودجه‌های کلان در اختیار ایران قرار ‌می دادند؟

هم‌اکنون22  کشور صنعتی از سال 1970 سیاست افزایش جمعیت را دنبال می‌کنند اما هنوز با بحران اقتصادی که عامل آن را کاهش جمعیت می‌دانند، مواجه هستند و بعد از42  سال سیاست‌های تشویقی برای افزایش جمعیت، همچنان در بحران جمعیت به سر می‌برند.

 - در فرانسه خانواده‌های فرانسوی تا سه سال می‌توانند با ضمانت اینکه به شغل خود برمی‌گردند، در کنار فرزند خود حضور داشته باشند.

- در آلمان بعد از اینکه زنان صاحب فرزند می‌شوند، می‌توانند از ادامه کار منصرف شده و به نگهداری فرزندان خود بپردازند و معادل دو سوم حقوق خود یعنی حدود 2 هزار و سیصد و هفتاد و پنج دلار به صورت ماهانه دریافت کنند.

-  در روسیه، دولت برای فرزند اول 15 هزار دلار و برای فرزند سوم یک خانه می‌دهد و همینطور به نهادهای مسئول ابلاغ کرده است از خانواده‌هایی که تا سومین بار دارای فرزند می‌شوند، حمایت مالی صورت گیرد؛ و تا سقف تعیین شده از مالیات معاف شوند.

- در ژاپن بر اساس قانونی که در سال 2010 به وسیله حزب دموکراتیک این کشور اجرایی شد 13000 ین در هر ماه به پدر و مادر ژاپنی تا 15 سالگی فرزند پرداخت می شود.

- و در سوئد به ازای هر کودکی که متولد می‌شود تا زمانی که کودک به سن 16 سالگی برسد، به والدینِ کودک کمک مالی پرداخت می‌کند. میزان این کمک هزینه، ارتباطی با میزان درآمد والدین کودک ندارد و همه اقشار جامعه با هر سطح درآمدی از این تسهیلات دولت برخوردار هستند. هرچه تعداد فرزند در یک خانواده بیشتر باشد، میزان این کمک هزینه بیشتر خواهد بود.

- در ایالتی درکانادا برای فرزند اول 500 دلار، فرزند دوم 1000 دلار و برای فرزند سوم به 7 هزار و 500 دلار حقوق تعیین شده است. البته این بسته‌ها شامل تسهیلات آموزشی و رفاهی کودکان هم می‌شود.

 ولی در ایران! .... واقعا چرا؟! چرا دور افتاده‌ترین نقاط کشور نیز از تبلیغات گسترده برای "ایجاد باور لزوم کنترل جمعیت" بی‌نصیب نماند به گونه‌ای که شعار "فرزند کمتر، زندگی بهتر"در تمام ابعاد زندگی و باور‌ خانواده‌‌های ایرانی رسوخ کرد.؟!...

تأکید بر شعار«فرزند کمتر، زندگی بهتر» طبق بعضی اسناد، نسخه‌ای بود که از سوی تلاویو پیچیده شده بود، درحالیکه تنها کشوری که حتی یک روز اجازه بیان این شعار را نداشت رژیم اشغالگر قدس بود و برعکس، زنان را به زایش بیشتر تشویق می‌کرد. سیاست کنترل موالید برای این پیش گرفته شد که بتواند کمکی برای ساختن ایران اسلامی و بهبود زندگی اقشار جامعه کند (تدبیری شرک آمیز) اما برای غربیها سیاستی بود که بتواند جمعیت جوان ایران را کاهش دهد و مثل همه ی کشورهای جهان سومی از پویایی و موفقیت جدا کند تا هرچه بیشتر از منافع ایران استفاده کنند.

و دولتمردان وقت ما هم شاید ناآگاهانه در دام این توطئه قرار گرفتند. این شعار و سیاست اگر به صلاح مملکت بود می توانست برای اندک زمانی به صورت مدون برنامه ریزی شود و به پایان برسد. اما با از کمان در رفتن این تیرِ بی هدف فعلا وضعیت کشور به حالت بحرانی رسیده که مسئولان را بر آن داشته رویه را عوض کنند، هر چند که هنوز در شتاب این تصمیمِ درست قرار نگرفته اند.

اما مسئله ی من در این نوشته چیز دیگری است.

سیاست "فرزند کمتر، زندگی بهتر"  به بهتر شدن زندگی نینجامید. چرا؟

چشمانت را ببند ای شهید !

بحث اینکه زن در جامعه حضور داشته باشد یا نه، نیست  ! این مسئله مدتهاست که حل شده و همه می دانیم که اسلام هیچ منعی برای حضور و اهمیت حضور زن در جامعه ندارد بلکه اسلام حدود حضور زن را مشخص کرده است. بحث پوشش و نوعپوششش هم نیست چه اینکه در زمانه ی ما ، هم با چادر می شود بی حجاب بود وهم بی چادر می توان با حجاب بود...

 مسئله، مسئله ی حضور بی حد و مرز ، شهوت انگیز ، تحریک کننده و گناه آلود زنان و دختران , و گاهی مردان است که آرامش مردان و زنان جامعه را برهم زده است.

جدا از دختران مانتویی رنگارنگ (یا جدیداً به طور معناداری ساپورت پوش..)، چادری‌های مدرن هم زیاد شدند. چادری‌ها دو دسته‌‌ شدند،گروهی که از پوشش شان راضی‌اند و گروهی که این پوشش برایشان یک اجبار است و از سر ناچاری می پوشند ولی چادری می پوشند که هیچ پوششی ندارد و هزار کشش ایجاد می کند.حالِ  بد حجاب ها و بی‌حجاب‌ها هم که بماند، آن‌ها از این شاکی هستند که چرا پوشش در ایران امری اختیاری نمی‌شود،آنکه می‌خواهد پوشش اسلامی داشته باشد و آنکه می‌خواهد نداشته باشد، مثل جوامعی مانند ترکیه، سوریه، لبنان و ....

در این اوضاع و احوال ما هر روز مشاهده می‌کنیم که برخی دختران شهرمان پر رنگ و لعاب‌تر از همیشه در کوچه، خیابان، دانشگاه و یا محل کار ظاهر می‌شوند و.شاید فکر کنیم که آنها از غربی ها الگو برداری می کنند ولی  حتی در غرب هم این نوع حضور رنگارنگ وجلوه گری درکف جامعه و خیابان دیده نمی شود.!  خلاقیت دختران ایرانی به حدی رسیده که ظاهراً برای پوشیدن لباسهای هنجار شکن و ظاهر شدن درکوچه و بازار کورس گذاشتند. زنان از پوشیدن لباس های تنگ و تحریک کننده و مدل موهای هرگونه ای و آرایشهای شهوت آلود یا داشتن انواع عریانی ها که هر روز هم یک عضو جدیدی عریان می شود و عرضه می کنند، هیچ ابایی ندارند.

نگاههای حرام، معنی دار و .... در جامعه جولان می دهد و امنیت دینی و روحی در جامعه متزلزل شده است،  حیا و دین هم از کف جامعه رخت بر بسته.

پس در چنین شرایطی برای رفتن به خیابان وخرید مایحتاج خود  باید موقع  آغاز یا پایان کاسبی بازاریان برویم، در غیر اینصورت با وضع موجود که گویی خیابان با اتاق خلوت شوهر اشتباه گرفته شده ، چیزی جز گناه و اختلاط و از دست رفتن ایمان عایدی ندارد. و خوشا به حال مردانی که رزق و روزی آنها از این محیط بدور است.

تفریح گاه ها و طبیعت و مناظر طبیعی که بماند،  این آیات الهی که انسان برای آرامش روان و ستایش حق تعالی باید ازشان استفاده کند ، دچار حضور زشت و زننده و راحت دین گریزان شده و باید افسوس خورد که  چه ها نمی کنند.!

حالا اینها تقصیر کیست؟! ..... مردم ؟.......مودیان فرهنگی ومذهبی ؟.......یا مسئولین که همه چیز را در قوانین خلاصه می‌کنند؟

بله، در اینکه غیرت دینی مردم کم شده و هر روز هم بیشتر می‌پذیرند که جامعه تغییر کرده است ، حرفی نیست و این خود یک مسئله است!

ولی روی سخن من در این مقال بیشتر با مسئولین امر است.

اینطور که از شواهد برمی َآید مسئله ی حجاب و عفاف از برنامه های وزارت ارشاد کنار گذاشته شده و جای آن را گرفتن آرامش مومنین و دینداران و احیای آرامش بی دینان پرکرده است.

   اگر دختر بدحجاب ایرانی در مسابقات ورزشی جام را تصاحب می کند چندین بار تصویر و قلم و مصاحبه ی او پخش می شود، ولی کسی چون خانم سمیه حیدری جودوکار ملی که در آسیا مقام می گیرد و برای روی سکو رفتن چادر خود را شرط می کند در هیچ رسانه ای بیش از یک بار دیده نمی شود...چرا؟!

یا صدا و سیما می آید و در روز انتخابات با نشان دادن تصاویر زنان بدحجاب ،به اینکه اینها هم مشغول رای دادن هستند افتخار می کند و برجسته سازی می نماید، مع الوصف به نظر می رسد آیا بعد از این می شود مسئله ی حجاب را اصلاح کرد.؟

در تریبون های فرهنگی وسیاسی شهر هم در خصوص حجاب فقط تذکری ساده بیان می شود و تمام. اینکه این مسئله در جریانِ شور و مشورت و اصلاح قرار می گیرد یا نه ، با خداست.

نقد به مسئولانی است که امور  فرهنگی را مدیریت می کنند  و در گیرودار کاغذ بازی و صورتجلسه نویسی هستند!! صرف برگزاری همایش و تجلیل و تقدیر و گزارش نویسی برای مراجع بالاتر ، بر هیچ سازمانی فعالیت فرهنگی به حساب نمی آید و دردی را دوا نمی کند ، اینها باید بیاید در میدان ، همه ی این اهداف همایش ها و تصمیمات  باید کاربردی شود ، باید به گونه ای شود که لازم الاجرا باشد و هیچ حقی نتواند آن را نقض کند. گفته می شود برخورد قهری را نشاید... ولی سوال اینجاست آیا برخورد ارزشی هم نشود ، یا حتی به فکر اینکه برنامه ریزی انجام شود و اصلاح صورت گیرد و طبق زمانه مان عمل نمود، نباید باشیم. کارشناسان حقوق بگیر و حقوق نگیر ما کجایند...؟!  چرا در برنامه های اخیر فرهنگیِ شهر، حجاب دغدغه نیست؟

  از واعظین و سخنرانان شهر هم انتظار به حقی می رود که در این زمینه موثرتر وارد عمل شوند و کسانی که جمع های هیثتی و فرهنگی را اداره می کنند باید شایسته تر از قبل و مدام و مستمر به مسئله ی دینی و ارزشی حجاب و عفاف بپردازند، از این تجمعهای مردم استفاده کنند و دغدغه داشته باشند که انشاء اله جامعه سالم و ایمانی داشته باشیم.  به هر حال هر چه باشد اینجا شهر شهید همت است ، شهر علما و فرهیختگان نابغه اعصار است و تا دیرتر نشده باید فعالیت کرد.

ما وظیفه داریم و باید جواب شهدا وخانواده های شهدا را بدهیم..... امیدوارم.             

جدیدترین اسلحه نابودگر!!  

خواهش می کنم درها را قفل کنید!!... شما نمی بینید؟!....

دشمن پشت دره ! می خواد اینجا رو آتیش بزنه!....

نه! اشتباه  نمی کنم، خونه هایی را می بینم که شده خط مقدم!...

نه فقط برای موشک بارون

دشمن از پنجره پیداست، پشت در شهر نیست ...

من کنار پدرم دشمنو دیدم ..

اون اومده پشت پنجره !...خواهش می کنم ...

یک بشقاب 70،80 سانتی متری با امکانات و لوازم جانبی، شده ویترین پشت بامها یا بالکون آپارتمانهای شهر، توپهای دشمن تا پشت پنجره ی خانه هامان جلو آمدند، اما هیچ ترسی نداریم و ساعتهای متمادی به آن مشغول می شویم وکوچکترین دلهره ای در وجودمان نیست و از اینکه ساختمان ما هم دارای « دیش»است مباهات می کنیم! 

ماهواره (بعضیا می گویند دجالواره)برای حمله به تک تک خانه ها و افراد جامعه خیز برداشته و در حالی که مقاومتی در برابر خود نمی بیند،نقش عقل و فکر و احساس و شعور مردم را بازی می کند و جای کتاب، روزنامه، پارک، تفریح و بازی مان را گرفته و کانال های متنوع و رنگارنگ آن برای لحظه لحظه ی زندگی ما برنامه ریزی می کند  .  

ماهواره خوراک ما، دین و حدیث ما، اقتصاد ما و نُقل مجالس و ارتباطات ما شده و در حال حاضر برای تمام افراد جامعه نسخه پیچی می کند؛ حتی آنهایی هم که این رسانه را در اختیار ندارند از ترکشهای آن بهره مندند. 

از وقتی که این «تازه وارد» مهمان کشور ما شده (مهمانی که بیرون رفتننی نیست)، هر روز بیشتر از روز قبل مشتری دار می شود، تا جایی که با «لطایف الحیل» در جامعه متدینین هم طالب پیدا کرده و از هر توجیه شرعی و عقلی و عرفی برای اینکه ماهواره لازم است بهره می برند، به گونه ای که انسان به فریاد های خودِ غربی ها که بر سر کانالهای مخرب ماهواره می کشند، شک می کند.

   غرب به وضعی رسیده که اعتراف می کند ماهواره وبال جامعه است و هر چه دروغ، مزخرف و زشتی و رذالت هست در این کانالهای ماهواره جمع شده است و از اثرات مخرب و نابودگر آن یا به ضجه و التماس افتاده یا به قهقرا رفته و در آن غرق شده است.  وقتی پای خودفریبی های برخی می نشینیم که چرا ماهواره؟! می گویند ماهواره که همه اش بد نیست و ما استفاده صحیح از آن می کنیم و قس علی هذا!  ظاهر امر درست است،...اما باید گفت:

- نه وقتی که گردانندگان کانالهای خبری و نمایشی آن افرادی شیطان صفت و مغرض هستندو حاضرند 400میلیارد یورو در سال گذشته جهت ساخت و ساز برنامه و جهت دهی افکار ایرانیان در برنامه های مختلف ضد دینی وانسانیهزینه کنند؛ آنهم در شرایطی که اقتصاد آمریکا و اروپا به منجلاب فرو رفته است.

 - نه وقتی که ناخودآگاه و تدریجی به سوی آلودگی های آن هم کشیده می شویم.(طبق تجربه های گفته شده ی بعضی از آسیب دیدگان)

-  نه وقتی که کودک معصوم و بازیگوش و کنجکاو در خانه داریم،که یکی از موارد کوچکش خودکشی دختر 4 ساله شیرازی آنهم با طنابِ تاب خودش؛ بعد از دیدن فیلمی که یک زن در آن خودش را به دار آویخته است. و چه بسا آسیبها و آلودگی های زشت تر و کشنده تری هم در آن دیده می شود.

- نه وقتی که جوان پاک و در آستانه ی ازدواج داریم که پر است از گدازه های شهوت و تحریک.

- نه وقتی که ایمانی پایدار نداریم و نمی توانیم نفس اماره خود را کنترل کنیم.

 - همینطور نه وقتی که از اعتقاد محکم برخوردار نیستیم،که اصلاً برنامه ریزی اصلی آنها  هم همین دین و شرع و اسلام ماست. آنها احکام ما را شرح می کنند و فتواهای مسائل شرعی صادر شده را تفسیر می کنند و برداشت وارونه و دلخواه خود را بیان می کنند، شبهه افکنی می کنند، یا به اعتقادات مذهبی ما توهین می کنند؛ چه اینکه عاشورای امام حسین علیه السلام را جنگ بین دو عرب می خوانند وبس...

 این ماهواره دین ما را نشانه رفته و به مذهب ما سمت و سو و خط می دهد، اعتقادات ما را خدشه دار می کند و در نهایت همه ی اینها را از ما می گیرد. حالا چه می توان کرد؟.....چه باید کرد؟؟!

در حدیثی از معصومین علیهم السلام داریم که «...تا ابلیس نمرده، از وسوسه او ایمن نباش...».

وظیفه ی شیطان زراعت است یعنی اینکه بذر می پاشد و برداشت می کند. شیطان برای رسیدن به مقاصد خود و به گناه کشاندن انسان برای آنها زمینه گناه را آماده می کند و می ایستد تا به نتیجه دلخواهش که گمراهی مومنین است دست پیدا کند و این کار را هم به نحوی انجام می دهد که هیچ نشانه ای از شیطانی بودن آن معلوم نیست. هر کسی برای شیطان یک راهی دارد به سوی گناه و او برای تک تک انسانها از عقیده و اندیشه ی همان شخص وارد عمل می شود که برای دینداران توجیهات دینی و اعتقادی می تراشد و دین او را سست می کند تا قانع شود و دست به ارتکاب گناه بزند.

«ماهواره» هم از ابزار شیطان است چون کسانی که فعلاً بر آن سیطره دارند شیطانی فکر می کنند. گردانندگان ماهواره می گویند: «ما کاری خواهیم کرد که زنان و مردان متعهد ایرانی به فساد کشیده شوند».

پس اگر ما راه ورود شیاطین را به خانه باز کنیم اول از همه روح خودمان و بعد روح زن و فرزندمان آسیب می بیند و این یعنی ظلم. ظلم به خانواده، جامعه اسلامی و از همه مهمتر ظلم به نفس مان، نفسی که امانت خداست برما.

در دعا داریم که بنده می گوید: «استغفرالله الذی لا اله الّا هو الحی القیوم مِن جَمیعِ ظُلمی وَ جُرمی وَ اسرافی علی نفسی وَ اتوبُ الیه»

شاید «ماهواره» فیلم های مستندِ خوب هم داشته باشد اما فیلم های مبتذلی هم دارد که از هر سمی برای ما کشنده تر است. توجیه بعضی ها این است که کانال ها را قفل می کنیم! ولی آیا می توان تمام ساعت در خانه مواظبت کرد که بچه ها کانال ها را باز نکنند؟ آیا احتمال ندارد فرزندانِ امروزی که معمولاً از ما در تکنولوژیِ روز جلوتر هستند بتوانند کانال ها را باز کنند؟...

به هر حال ما مقصریم...باید به فساد و مضرات ماهواره ایمان پیدا کنیم و آنها را جمع کنیم. خدا در مورد شراب می فرماید که ضررش از منفعتش بیشتر است پس باید باور کنیم که ضرر ماهواره هم از منفعتش بیشتر است.ماهواره باعث فساد جوانان می شود و عفت، دیانت، آسایش روحی، شخصیت و هویت آنها را بر باد می دهد.

علی الظاهر با قانون نمی شود که از داشتن ماهواره جلوگیری کرد و تا به حال هم تاثیر گذار نبوده است. لذا ضرورت دارد که بیدار باشیم و روشنگری کنیم تا به نتیجه مطلوب برسیم. ان شاء اله

اگه اجازه بدین سمت خدا نریم

به نام خدا 

ما در بحبوحه مظلومیت دین و دینداری در کشور به سر می بریم ، شرایط به گونه ای شده که باید قلم دست گرفت و تیشه به ریشه ی نفاق و فتنه ای زد که از شکل گیری آن مدتی نگذشته است . وقایعی در جامعه رخ می دهد که باید همه ی توانمندان در هر عرصه ای و زمینه ای به پا خیزند و برای دین و انقلابمان احساس خطرکنند. پشت پرده این جریانها ، فتنه ای عظیم تر از گذشته شروع شده که این بار نرمتر از نرمی جنگ نرم ریشه می دواند  .

(افراد معلوم الحالی) که با روی کار آمدن دولت جدید فرصت طلبانه به مسندهایی رسیده اند، فعالیت خود را آغاز کرده اند و از آنجا که هوشمندانه تشخیص داده اند ، می خواهند نظام را از طریق صدا و سیما به گونه ای دیگر ضربه بزنند. آنها می دانند که ظرف 4 یا 5 سال گذشته هرچه بر سرشان آمده و رسوایی شان گوش فلک را کر کرده ،  از صدا و سیمای انقلابی است .

صداو سیمایی که  در 10 سال اخیر، مامن حزب اللهی ها و دینداران و انقلابیون شده و تا حدودی ،  البته حدودی دم از  نوای دین می زند و صدایی رسا برای نظام شده و عرصه را بر متخاصمین و متجاوزین تنگ کرده حالا مورد سوء قصد خیلی خیلی نرم و پیش رونده قرار گرفته است . در واقع با تسخیر این لانه ی رسانه ای نظام، قصد جنگی دیگر با نظام را دارند.

در این چند ماهه اخیر اختلاف دولت و برخی افراد معلوم الحالِ روی کار آمده، فشارهای سهمگینی را بر این سازمان آورده اند و به انحاء مختلف باعث اختلال در کار فرهنگی و رسانه ای آن شدند تا به اهداف پلید و شومشان که در یکی دوماهه ی  اخیر آشکار شده دست یابند.

     ختلاف نظر صداو سیما با دولت سر پخش خبرهای انتقادی و خبر 20:30

        اختلاف نظر بر سر انتخاب مجری برنامه ی تلویزیونی رئیس جمهور

        اختلاف نظر بر سر  برنامه کودک  شبکه دو (نشان دادن کلید دروغ)

        اختلاف نظر بر سر عدم نقد توافقنامه ژنو

        تبلیغ یکپارچه و دربستی جهت انصراف از یارانه  مردم

        اختلاف نظر بر سر برنامه ی سمت خدا و تهیه کننده آن

       البته پشت این اختلافها مسئله بغض و کینه چند سال قبل تا بحال خوابیده است .

علی ایُّ حال، این مسائل ظاهراً باعث شده که عنان کار از دست ریاست سازمان خارج شود و تصمیماتی را شاهد باشیم که خیلی به مذاق علاقه و دینداران خوش نمی آید و خالی از مسائل پشت پرده ای است که صداو سیما ی ارزشی را به چالش کشیده است .

ای کاش صداوسیمایی که در زمان دولت قبل و این دو سال پایانی به طور کاملاً مستمر، منتقدوار عمل می کرد و چنان اطلاع رسانی می کرد که ریزترین مسائل از نگاه دوربینهایش مخفی نمی ماند و کاملاً آزاد بود برای به تصویر کشیدن و بیان کردن  اخبار دولت صبور به طور(صریح، کنایه ای ، سرزنشی و تخریبیِ) ، دراین برهه از  زمان، لااقل برای دفاع از خودش به گونه ای منطقی و طبق نظر رهبری به میدان می آمد و با این فشار ها مقابله می کرد.

اکنون مسئله ای که باعث نگرانی مردم  شده ، خبر برکناری آقای رکنی تهیه کننده برنامه سمت خداست، آنهم در شرایطی که این برنامه ی روشنگر مورد تمجید و تجلیل و تعریف  فراگیر قرار گرفته وحتی مجری آن، جناب آقای شریعتی جزو سه مجری برگزیده شبکه 3 اعلام می شود  و حمایت عظیم و استقبال  بی سابقه ی مردم عزیز (سرمایه و صاحب اصلی صدا و سیما) ، را داراست ؛ که با همه ی اینها شاهد عزل و نصبهای احساسی و یا انتقام جویانه در این برنامه  هستیم.

روی سخنم با رئیس سازمان است ، جناب آقای ضرغامی شان و شخصیت و روحیات شما بر همگان مشخص است  و از انقلابی بودن و دینداری شما بی خبر نیستیم. اما لازم است که کنترل اوضاع و امورات صدا و سیما به گونه ای هوشمندانه تر انجام شود. دشمنان شما و نظام و رهبری که دست بر نقاط حساس و حیاتی نظام زده اند و قصد سرکوب کردن دارند ، اگر موفق شوند  خللی در  برنامه ی سمت خدا که تنها برنامه پرمخاطب دینی در صدا و سیماست، ایجاد کنند به گوشه ای از هدف شیطانی خود رسیده اند.

اگر در این برنامه  به مسائل ارزشی پرداخته نشود و درد دل دلسوزانه مطرح نشود پس درکدام زمان و برنامه ای مهیاست که به آن پرداخته شود و این صحبت جناب آقای ماندگاری درد دل  اکنون قشر دردمند جامعه است. ایشان تبلیغ برنامه کودک را مشخصاً اشاره کردند ولی در حالی که اکثر تبلیغات صدا و سیما مخرب ، غیر ارزشی و رفاه طلبانه  می باشد که جز سوزاندن دل  اغلب اقشار جامعه یعنی طبقه متوسط رو به ضعیف،  اثری ندارد. نشان دادن آن مواد غذایی و سفره های رنگارنگ  و خانه ها و لوازم لوکس و امکانات رفاهی غیر عادی ، لباسهای ملون و ... که جامعه را به سوی مصرف گرایی ، تجمل گرایی ، اسراف کاری  و سرمایه داری می کشاند، از آسیبهای دیگر این تبلیغات  است و....

جناب ضرغامی!  باید پرسید آیا آستانه ی تحمل شما یا مدیران سازمان پایین آمده؟

آیا افرادی زیر پای مدیران سازمان نشسته اند و آنها را به سمت و سویی می کشانند؟

آیا اخلاق دولت  (تحمل انتقاد را نداشتن) به مدیران سازمان سرایت کرده است ؟

آقای ضرغامی ما احساس خطر می کنیم

ماهوارهای ضد اخلاقی و ضد دینی ، آنهم در شرایطی که در شهری مثل تهران 70 درصد مردم استفاده می کنند و ظاهراً با شبکه های داخلی ارتباطی ندارند ،  مجدانه در تلاش بی دین کردن مردم هستند ،حال در شرایطی اینچنینی اگر این برنامه هم لطمه بخورد، دیگر چه جای حرف می ماند.

...خلاصه عرض کنم ، حیف است آخر  خدمتِ صادقانه ی شما با این تصمیمات به پایان برسد

«هر چه که می‌کشیم و هر چه که بر سرمان می‌آید از نافرمانی

خداست و همه ریشه در عدم رعایت حلال و حرام خدا دارد.»                                   

                                      سردار شهید حاج حسین خرازی

اگر به مال و ثروت به عنوان امانت الهی و وسیله‌ای برای کسب کمال انسانی نگاه شود می‌توان با آن به سوی خدا رفت و محبوب حقیقی خود را یافت. مال و ثروت آزمایشگاه انسان است. اگر انسان بداند باید آن را از کجا و چگونه به دست آورد و چگونه و کجا خرج کند، بسیار خوب و کارساز است و در راه آباد کردن دین و دنیای خود می‌توان از آن بهره برد وگرنه وبالی خواهد بود که گرفتاری دنیا و آخرت را برای خود انسان چه بسا دیگران در پی خواهد داشت.

درآمد حرام  فقط از دیوار مردم بالا رفتن نیست، کاسبی از طریقی که خلاف قانون ومقررات(فاقد شفافیت برای مراجع دولتی و حکومتی)  باشد هم حرام است ، کسبی که در آن دروغ باشد هم حرام است ، یا گرانفروشی ، کم فروشی ، احتکار، کم کاری ،رشوه ،تضییع حق دیگران ، رانت خواری  و... و حتی بی اخلاقی ،یعنی نداشتن حیا ، پرده دری در روابط کاسب و مشتری ، کارمند و ارباب رجوع . همه ی این موارد که منجر شود انسان در آمدی کسب کند، آن درآمد حرام است.

آسیب اجتماعی  بسیار زننده و قبیح این دوره چند سال اخیر ما که در بازار و محیط کاری بیداد می کند مسئله روابط نامحرمان است. و بسان یک غده سرطانی در همه ی بخشهای جامعه نفوذ کرده است و تا سرحد نابودی پیش می رود.

متاسفانه ، ابتذال و فساد اخلاقی در دوره کنونی فراتر از حد رفته  و به طور سرسام آوری آرامش اجتماعی را برهم زده است.

رابطه ای که در حال حاضر مشاهده می شود یعنی نوع برخورد زن و مرد بی مبالات در اجتماع دیده می شود ، شاید بتوان گفت از روابط نامشروع جنسی که به طور پنهانی صورت می گیرد یا در شبکه های  ماهواره ای فاسد گزارش شده است، اثرات مخرب بیشتری به جا می گذارد. در واقع بازتاب فیلمهای مفسده انگیز شبکه های من و تو و فارسی وان متاسفانه در جامعه به ظهور رسیده و اهداف آنها تا حدودی  حاصل شده است.

آنچه که در این شبکه ها به آن می پردازند ابتذال جنسی به طور مستقیم نیست و هدف گذاری مدیران آن، پرداختن به مسائل بی اخلاقی در ذهن بینندگان می باشد. یعنی وقتی در جریان یک قصه یا درام اجتماعی، تضادهای خانوادگی و اعتراضات خانواده را در نوع نگاه به روابط با نامحرمان نشان می دهد در واقع القائات ذهنی ایجاد می کند و دغدغه سازی می کند تا شرایط جامعه ی ایرانی را به سوی آزادی روابط و شکستن حریم خانوادگی پیش ببرد تا قبیح دانستن این عقیده ی اسلامی و دینی  و عقلانی بریزد.

  البته صدا و سیمای خودمان هم به این امر مبتلا شده و  بعضاً در برخی فیلمها و سریالها ، نوع رابطه و گفتگوی زن و مردِ داستان حاکی از آن دارد که قواعد شبکه های ماهواره ای را رعایت می کنند و از ادبیات سخیف و هنجارشکن و مبتذل استفاده می شود و این  حکایت از عدم نظارت دقیق و مسئولانه در اَبَر سازمان جمهوری اسلامی دارد.

اکنون با این تهاجماتِ ذهنی که در جامعه رسوخ کرده و زشتی  ها و سبُک رفتاریهایی بین زنان و مردان بی اخلاق و بی قید در مغازه ها و پاساژها دیده می شود و خرید و فروش صورت می گیرد به قیمت از دست دادن دین و رواج اخلاق مبتذل درکسب و کار، نباید چیزی جز درآمد حرام، عایدی داشته باشد و  به نظر من خرید از چنین کاسبهایی هم متعاقباً حرام می باشد.